واژه ارگونومی از نظر لغوی به معنی مطالعه و سنجش کار است و از دو کلمه لاتینERGO ” ” به معنی کار و” NOMOS ” به معنی قانون تشکیل شده است.
ارگونومی به بیان ساده، روشی است که کار را در ارتباط با محیطی که کار در آن انجام می شود و فردی که کار می کند مورد بررسی و مطالعه قرار می دهد، تا ضمن تأمین آسایش، سلامت و ایمنی، موجب افزایش کارائی او  گردد.
به بیان کلی، ارگونومی یعنی تناسب. تناسب بین انسانها و کارهائی که انجام می دهند، لوازمی که استفاده می کنند، و محیطی که در آن کار، زندگی و مسافرت می کنند. اگر چنین تناسبی حاصل گردد، استرس وارد بر افراد کاهش یافته، در نتیجه آنها کار خود را سریعتر، آسانتر و با اشتباه کمتر انجام خواهند داد.
ارگونومي دانشي است كه كار را در ارتباط با محيطي كه كار در آن انجام مي شود(Work Place)و افرادي كه كار مي كنند(Worker)مورد بررسي و مطالعه قرار مي دهد تا بتوان كار و محل كار، ابزار، وسايل و شيوه ي انجام كار را به كونه اي طراحي كرد كه از بروز مسائل و مشكلات و آسيب هاي مربط به سلامتي پيش گيري شود و كارآيي و بهره وري و كيفيت افزايش يابد. به عبارت ديگر متناسب ساختن شغل(Job)براي انجام دهنده ي كار، به جاي مجبور كردن او به تطبيق دادن خود با شغل مورد تصدي.

مفهوم كار در اين برنامه آموزشي عبارتست از فعل(Function)انسان، به عبارت ديگر وراي مفهوم محدودتر تلاش و زحمت(Labour)كه براي كسب درآمد انجام مي شود، به مفهوم همه فعاليت هاي منطقي و عقلاني نظام مند انسان (اپراتور) است كه هدف مشخصي را دنبال مي كند.
بنابراين خانه داري، بچه داري، آموزش، تحصيل كردن، خدمات بهداشتي و اجتماعي، ورزش و ديگر فعاليت هاي ايام فراغت و همچنين كنترل سيستم هاي مهندسي يا تطبيق مهندسي با آن سيستم هاي همه و همه كار محسوب مي شود.
انسان (اپراتور) مي تواند يك حرفه اي ماهر باشد كه با ماشين پيچيده در يك محيط مصنوعي كار مي كند. يا يك مشتري كه وسيله جديدي را براي بكار گرفتن خريده است، يا كودكي كه در كلاس مدرسه نشسته و بالاخره يك معلول روي صندلي چرخدار. هرچند انسان داراي دامنه ي تطبيق پذيري بالائي است ولي اين تطبيق پذيري بدون حدود و مرز معين نيست. و براي انجام هر فعاليتي يك گستره(Range)بهينه وجود دارد.
لذا يكي از وظايف دانش ارگونومي تعريف حدود اين گستره، مشخص كردن اثرات نامطلوب و ناخواسته كه در اثر تجاوز از محدوديت ها بوجود مي آيد، ارگونومي نه تنها شرايط نامطلوب (انجام كار) را مورد بررسي قرار مي دهد بلكه به قابليت هاي منحصربه فرد انسان و كمك هايي كه مي توان انجام داد تا كار بصورتي طراحي شود كه شخص تواناييهاي خود را به بهترين شكل بكارگيرد نيز مي پردازد.